وظایف اصلی داوری این است که تضمین کند که رقبا با صفات ورزشکارانه درمسابقه شرکت می کنند و به عزت و سنتهای جودو احترام می گذارند و مسابقه را طوری کنترل کند که برای مسابقه دهندگان شفاف باشد.

به گزارش روابط عمومی فدراسیون جودو و کوراش، ابوالفضل حیدریان آنچه یک داور بین المللی باید بداند را با نگارش مقاله ای خواندنی با نام (ویژگیهای داوری) ارائه کرده است که در ذیل می خوانید:

وظایف اصلی داوری این است که تضمین کند که رقبا با صفات ورزشکارانه درمسابقه شرکت می کنند و به عزت و سنتهای جودو احترام می گذارند و مسابقه را طوری کنترل کند که برای مسابقه دهندگان شفاف باشد؛ ( این وظایف) به آنها این مکان را فراهم می دهد تا در محدوده قوانین داوریIJFآزادی عمل داشته باشند. این نیازمند فردی است که شخصیت و ذهنی قوی داشته باشد، فروتن بوده اما اعتماد به نفس داشته باشد، متکبر و مغرور نباشد.

داور باید تکنیکهای به کار رفته را ارزیابی کند و جریمه های مربوط به اعمال ممنوع را بررسی کند، محکم، مهربان، بی طرف باشد و تحت هیچ شرایط و در هیچ زمانی از قدرت خود سوء استفاده نکند. در تعبیر و تفسیر قوانین نباید شخصی عمل کند بلکه باید تا حد ممکن تعبیر کمیته داوران فدراسیون بین المللی جودو را منعکس کند.

هنگام کار با مربیان فنی، کار گروهی و ارتباط موثر به صورت شفاهی و بصری بسیار ضروری است. داور مسئولیت تصمیمات مختلفی را که اعلام می شوند بر عهده دارد تا این نکته تضمین شود که وقت نگهداران و کسانی که امتیازات را نگاه می دارند این دستورات ( حکم ها) را به وضوح درک کرده و متوجه شدند. وقت نگهداران و کسانی که امتیاز را نگاه می دارند مانند داور زمان آزاد خود را به تقویت و حمایت تیم اختصاص می دهند و طبق آن با آنها برخورد می شود.

داوران و قاضی ها باید بی طرف باشند، طرز برخورد آنها باید دقیق، باوقار و با آرامش باشد. رفتار آنها نه باید جدا و منفعل و نه باید نمایشی باشد. قضاوت و کمال و بی نقص بودن داوران و قاضی ها نباید تحت تاثیر عوامل خارجی و عاطفی قرار گیرد.

پیشرفت و اصلاح

همانطور که مسابقه دهندگان تلاش می کنند تا عملکرد خود را بهبود بخشیده و قهرمان شوند داور هم باید در جهت بهبود و ارتقای عملکرد خود تلاش کند تا در کار خود بهترین شود. با این حال، بر خلاف مسابقه دهندگان هیچ رقابتی بین داورن وجود ندارد و هیچ چیز را نباید تحمل کنند. رسیدن به اهدافی که خود ایجاد کرده اند و همچنین شناخت توانایی های فرد معیار ارزیابی موفقیت می باشد.

تصمیمات در داوری باید بدون تردید و درنگ باشند تا (داور بتواند) صلاحیت و اختیار خود را حفظ کند. این مهارت نیازمند تقویت مستمری است که تنها از طریق راستین و واقعی بودن در داوری بدست می آید . حتی یک داور رده بالا نیز باید بدون توجه به سطح مسابقه تا جایی که امکان دارد مسابقات زیادی را داوری کند و همواره از همکاران خود بخواهد که در مورد عملکرد او نظر دهند تا او بتواند به طور مستمر پیشرفت کند. سر داوران نیز باید زمانی روی تاتامی باشند تا مهارتهایشان تازه و نو بماند و نباید فرصت داوری را از دست بدهند.

تمام داوران باید در کل دوره کارشان به کلینیکهای سازمان یافته توجه کنند تا علم و دانش آنها ارتقاء یافته و مهارتهای داوری شان " تیز و تازه" شود: آنها باید در مورد مشکلات از بازخوردها و نصایح کهنه کاران با تجربه استفاده کنند زیرا آنها درک بهتری از شرایط صحیح داشتند، داوران باید با آغوش باز بحثهای خردمندانه و صمیمانه و دوستانه همکاران را که در جهت پیشرفت آنهاست بپذیرند.

قوانین داوری IJFباید به طور منظم ودرست قبل از شروع رقابت اصلی مرور شوند. اشارات و حرکات دست، حرکات بدن و دستورات شفاهی را باید جلوی آیینه تمرین کرد. بررسی عملکرد در میدان واقعی برای آنهائی که به ضبط ویدئویی دسترسی دارند می تواند روشی بسیار عالی برای تحلیل و تجزیه عملکرد خود باشد

برای یادگیری و پیشرفت هیچ پایانی وجود ندارد. کمال و تمامیت مطلق هرگز به دست نمی آید اما باید همواره با اشتیاق شدید به دنبال آن (کمال) بود.